અંજલિ એક નિર્દોષ સુંદર બબલી અને નીડર છોકરી છે.
તેણી તેના મામા સાથે તેમના સંયુક્ત કુટુંબ તરીકે રહે છે.
સાંજનો સમય
અંજલિની શાળા
અંજલિની ફ્રેન્ડ પ્રાચી તેને અંજલિ કહે છે ઓ અંબી ઓ મૅમ આ તું જ છે ક્યારથી તને શોધે છે અને તું અહીં છે
અંજલિ ક્યા હો ગયા આપ કૌન આકાશ હૈ હૈ (અંજલિએ હસીને કહ્યું)
પ્રાચી- યાર મોડું થઈ રહ્યું છે, આપણે મોડું થઈશું તો શું થશે ખબર છે
અંજલિ હા મને ખબર છે કે હું બાબા અને આ પક્ષીઓ પર થોડો દાણો નાખવાની છું.
હા હા મુકો, કાલથી તું થોડે નહીં રહે, બંનેની પાછળથી અવાજ આવે છે, તે તેના શિક્ષક રિઝવાન કુરેશી રહે છે.
સર તમે બંને આંખો મીંચીને બોલતા હતા
રીઝવાન અરે ભાઈ, મને નથી ખબર કે આ પંખી અને અમે બધા તારા વિના કેવી રીતે જીવીશું કાલથી આજ સુધી તમારા બધાનો છેલ્લો દિવસ છે, શું તે અહીં નથી?
અંજલિને વાંધો નહીં હું અહીં ક્યારેક આવું છું
અને કોઈપણ રીતે તમે શાળા છોડી રહ્યા છો, તમે બધા આગળ વધી રહ્યા છો અને કૉલેજમાં જશો એનો અર્થ એ નથી કે તમારા બધા સાથેના અમારા સંબંધો સમાપ્ત થઈ ગયા છે.
રીઝવાન સારા બાબા તમારી સાથે સારા છે આજ સુધી ચર્ચામાં કોઈ જીત્યું છે ઓકે તમે બંને ઘરે જાઓ
હા સાહેબ એમ કહીને બંને ત્યાંથી ચાલ્યા ગયા
જાંજલી જ્યારે ઘરે પહોંચી ત્યારે તેને ઘરનું વાતાવરણ કંઈક અંશે ગરમ લાગ્યું, એવું લાગે છે કે મા અને મામી વચ્ચે ફરી ઝઘડો થયો હતો.
પછી પાછળથી કોઈ આવે છે, તેણીએ પાછળ જોયું, તો તેના બંને ભાઈઓ રજત અને કૃષ્ણ ઉભા હતા.
રજત ચુપચાપ તારા રૂમમાં જા નહિતર આજે તારો નથી
તે કાંઈ બોલે તે પહેલા તેના મામા કૌશલ્યા પાછળથી આવે છે.
તેના મામા અને દાદી પણ આવે છે, તેનો અવાજ સાંભળીને તે સમજે છે કે આજે તેની તબિયત સારી નથી.
વાત સંભાળતી વખતે ક્રિષ્ના એ વાત કરી હશે, હવે એટલું મોડું નહોતું થયું અને આજે એની સ્કૂલનો છેલ્લો દિવસ હતો, જવા ન દે.
હા હા મને ખબર છે
પણ યાદ રાખજો કે આજ પછી આ છોકરી ઘરની બહાર નહીં જાય, આવું કહીને અંદર પણ નહીં જાય.
તેની દાદી રાધા તેને કહે છે કે બે-ત્રણ દિવસમાં લગ્ન છે, જઈને તારી ભાભીનો હાથ રસોઇમાં વહેંચી લે, નહીંતર સાસરિયાં અમને ટોણા મારશે નહીં.
આંખોમાં આંસુ સાથે અંજલિ ગુસ્સામાં કોઈને કંઈ બોલ્યા વિના ઉપર જાય છે અને જઈને તેની ભાભી પાસે બેસે છે.
તેની ભાભી અર્ચના આવી છે, તમે જલ્દી હાથ ધોઈ લો, હું ખાવાનું મૂકી દઉં છું.
મને અંજલિથી કોઈ વાંધો નથી
હું કેમ નથી લગ્ન કરવા માંગતો ભાભી મારે આગળ ભણવું છે મારે કંઈક કરવું છે મારે આઈએએસ બનવાનું મારું સપનું પૂરું કરવું છે મારે માતા માટે કંઈક કરવું છે
ત્યારે જ કોઈનો ગુસ્સાનો જોરદાર અવાજ આવે છે
હા, હા, તમે જીવનભર આમ જ રહો
તેને જોઈને અંજલિ ગભરાઈ જાય છે અને ડરેલા સ્વરે કહે છે, મને આગળ ભણવા દે, મા, હું એવું કોઈ કામ નહીં કરું જેનાથી તને નીચું જોવામાં આવે.
ત્યારે નર્મદા તેને જોરથી થપ્પડ મારે છે અને અર્ચનાને કહે છે, આ છોકરી મારી સામે આવીને કંઈક બોલવાની હિંમત કેવી રીતે કરે છે અને મને ખબર નથી કે તે મારી સામે કેમ આવી છે, મને તેના દેખાવથી પણ નફરત છે.
આને અહીંથી જવાનું કહો તો જ તે ત્યાંથી નીકળી જાય છે.
બીજી તરફ પ્રતાપ હવેલીમાં હલચલ મચી ગઈ છે, આજે વિક્રમ પ્રતાપ સિંહ થોડા મહિનાઓ માટે આવી રહ્યા છે.તે હાંસલ કરે છે તે ક્યારેય કોઈની ભૂલને માફ કરતા નથી.
તેના ઘરે દાદી સિવાય કોઈ નથી
પ્રતાપ હવેલી આગળ કોઈ પણ કાળા કલરના વાહનો એકસાથે આવી શકે છે, વાહનોના અવાજને કારણે બધા જોબની લાઈનમાં ઉભા રહે છે કે પછી જ દરવાજો ખુલે છે, વિક્રમ અંદર આવે છે, તે ઉતાવળે પોતાના રૂમમાં જાય છે. જાય છે અને હવે સાંગાને કહે છે કે તેને વિગતો મળી ગઈ છે
સાંગા જી ફાઈલ કુંવર સા અને તેમની સામે મૂકે છે.
વિક્રમ ફાઈલ લઈને વાંચવા લાગે છે
સાંગા હુકુમ તે છોકરીનું નામ અંજલી છે, તે મધ્ય પ્રદેશના એક નાનકડા શહેર રાજગઢમાં રહે છે, તે તેના મામા સાથે રહે છે, તેના પિતાએ તેને અને તેની માતાને બાળપણમાં છોડી દીધી હતી.
સાંગા એટલું બોલે છે કે બાકીની વિગતો વાંચો તો ઠીક છે કે પછી જ એક માણસ અંદર આવે છે, તેના ચહેરા પર પરસેવો વળી ગયો હતો, તે સીધો વિક્રમની પાછળ ઉભો રહે છે જ્યારે વિક્રમએ તેને પૂછ્યું કે શું થયું છે.ડરથી કહ્યું, છોકરીએ ફરીથી ના પાડી. એક કવર
વિક્રમ પાછળ ફરીને તેની સામે ગુસ્સાથી જોવા લાગ્યો અને બોલ્યો, નાપાસ થયા પછી તારી હિંમત કેવી રીતે થઈ, તને ખબર છે કે તને વિક્રમ પ્રતાપની વાત ન સાંભળવાની આદત નથી. અહીંથી નીકળી જા.
વિક્રમને ગુસ્સામાં જોઈને તે ધ્રૂજવા લાગ્યો અને તરત જ ભાગી ગયો.
અમારા માટે મધ્યપ્રદેશ જવાની વ્યવસ્થા કરો, હવે અમે જાતે જઈશું, વિક્રમએ ગુસ્સામાં સાંગાને કહ્યું
સાંગા તરત જ કાસ જી કુંવર સા મેં ભી કરી અને ત્યાંથી ચાલ્યો ગયો
વિક્રમ એકલો ઉભો રહીને અંજલિની તસવીર જોવા લાગ્યો, થોડીવાર તે તસવીર જોયા પછી અંજલિ રાજપૂત આવી રહી છે, હું તૈયાર થઈ રહ્યો છું.
વિક્રમની આંખોમાં ગુસ્સો સ્પષ્ટ દેખાતો હતો.
એ જ અંજલિ તેના જીવનમાં આવનારા તોફાનથી અજાણ હતી.
